Abrachamczyk Jan (ur. 24 I 1897 Niewiadom Dolny – zm. IV 1940 Kalinin) – powstaniec śląski, policjant.
Urodził się 24 stycznia 1897 r. w Niewiadomiu Dolnym. Po ukończeniu szkoły ludowej pracował jako robotnik. W latach 1916-1918 służył w niemieckiej kompanii miotaczy min. W 1919 r. wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Brał udział w III powstaniu śląskim, za co uhonorowany został Śląską Wstęgą Waleczności i Zasługi oraz Gwiazdą Górnośląską.
Po zakończeniu powstania dowodził Strażą Gminną w Zebrzydowicach koło Rybnika. W 1922 r. wstąpił do Policji Województwa Śląskiego. Początkowo służbę odbywał w Lyskach, gdzie otrzymał nominację na posterunkowego PWŚ. Następnie w Boguszowicach pełnił funkcję p.o. komendanta posterunku. Po ukończeniu w 1927 r. VI kursu komendantów posterunków w Szkole Policji Województwa Śląskiego w Katowicach przeszedł do placówki w Jastrzębiu Zdroju. Szybko przechodził kolejne szczeble kariery. W 1928 r. został starszym posterunkowym, a rok później- przodownikiem. Zawarł wówczas związek małżeński z Julią Błatoń, działaczką Towarzystwa Polek w Jastrzębiu Zdroju. W 1938 r. ukończył Kurs Ligi Obrony Przeciwlotniczej i Przeciwgazowej. W marcu 1939 r. wojewoda Grażyński mianował go starszym przodownikiem PWŚ. Jednocześnie objął stanowisko komendanta posterunku w Jastrzębiu Zdroju. W latach 30. został odznaczony Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości oraz Odznaką Pamiątkową Policji Województwa Śląskiego.
1 września 1939 r. wraz z załogą jastrzębskiego posterunku ewakuował się na wschód. Dostał się do niewoli sowieckiej i został umieszczony w obozie w Ostaszkowie. Wpisany na listę NKWD nr 026/2 z dnia 13 kwietnia 1940 r. został przewieziony do więzienia NKWD w Kalininie i rozstrzelany. Ciało wrzucono do mogiły zbiorowej w lesie nieopodal Miednoje.