Straż Celna funkcjonowała w latach 1922-1928. Formację powołano na mocy sejmowej uchwały 20 stycznia 1922 roku, ale dopiero dwa lata później otrzymała prawną podbudowę funkcjonowania. W ustawie z ostatniego dnia lipca 1924 roku czytamy: „zarząd ceł na całym obszarze celnym sprawuje Minister Skarbu za pośrednictwem: odrębnych urzędów celnych, jako władz I-ej instancji i okręgowych władz celnych II-ej instancji oraz straży celnej, jako organu wykonawczego, powołanego do celnej ochrony granic i zapobiegania nielegalnemu przekraczaniu granicy.”
Placówka Straży Celnej „Moszczenica” podlegała Komisariatowi Straży Celnej „Moszczenica”, a ten podporządkowany był Inspektoratowi Straży Celnej „Rybnik”. W styczniu 1928 roku placówkę podporządkowano Komisariatowi Straży Celnej „Gorzyce”.
Funkcjonariusze Straży Celnej na Śląsku objęli placówki dopiero w połowie czerwca 1922 roku. Nie inaczej było w Placówce Straży Celnej „Moszczenica”, której funkcjonariusze w tym czasie podjęli pracę na powierzonych odcinkach. W 1926 roku w placówce pracowali:
- starszy przodownik Sylwester Zbierski,
- starszy strażnik Franciszek Łagocki,
- strażnik Józef Czapla,
- strażnik Leon Szlesinger,
- strażnik Józef Kuśka,
- strażnik Maksymilian Duszyński,
- strażnik Stanisław Gruntowski,
- strażnik Stanisław Frąckowiak,
- strażnik Aleksander Kacaraba,
- strażnik Stanisław Biniszkiewicz.
Na niespełna rok przez likwidacją rozporządzeniem z sierpnia 1927 roku wskazano precyzyjniej, co najeży do głównych obowiązków Służby Celnej: „nadzorowanie granicznego ruchu towarowego poza urzędami celnymi oraz śledzenie i ujawnianie przemytnictwa i innych przekroczeń przepisów celnych, walutowych i przepisów o obrocie towarowym z zagranicą oraz stosowanie środków prawnych, zmierzających do wdrożenia przepisanego ustawą postępowania karnego i do zabezpieczenia kary”. W tym czasie powoli przygotowywano przekształcenie Służby Celnej w Straż Graniczną. Ponad 90% oficerów i strażników celnych zasiliło szeregi nowopowstałej formacji, Straży Granicznej.
Dopiero w ostatniej fazie funkcjonowania formacji funkcjonariusze otrzymali dodatkowe uprawnienia znacznie poprawiające jej efektywność. Mogli używać broni: „w celu odparcia niebezpiecznego napadu lub zamachu, zagrażającego życiu, zdrowiu lub wolności funkcjonariusza lub innych obywateli, albo też w celu przeciwdziałania przedsięwzięciu czynności zmierzających bezpośrednio do takiego napadu lub zamachu.” Straż Celną rozwiązano w kwietniu 1928 roku.