Antończyk Józef (ur. 6 X 1897 Jastrzębie Dolne – zm. 1948 Jastrzębie) – powstaniec śląski.
Syn Ludwika i Florentyny Kołeczko. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Jastrzębiu Dolnym rozpoczął pracę w kopalni „Emma”. W 1916 r. został wcielony do armii niemieckiej i brał udział w walkach na froncie wschodnim. Po zakończeniu wojny powrócił do kopalni „Emma”. Ożenił się z Matyldą Kempny, która w maju 1919 r. urodziła mu syna Pawła. Był już wówczas zaangażowany w działalność POW, co skutkowało represjami niemieckimi. Po upadku I powstania śląskiego pozostawał w konspiracji współdziałając z Ludwikiem Piechoczkiem. Pod koniec 1919 r. powrócił do pracy w górnictwie, jednocześnie przygotowując się do kolejnego zrywu, a potem czynnie uczestniczył w akcji plebiscytowej. W III powstaniu walczył od pierwszego dnia podlegając dowództwu 9 kompanii żorskiego pułku piechoty. W lipcu 1921 r. piastował funkcję komendanta Straży Gminnej w Jastrzębiu, a od stycznia do lipca 1922 r. – komendanta całego okręgu.
Po przejęciu władzy nad powiatem rybnickim przez administrację polską wstąpił do służby pocztowej w Jastrzębiu-Zdroju. Agresja niemiecka w 1939 r. zmusiła rodzinę Antończyków do ucieczki na Kresy Wschodnie. Sam Józef przebywał w obozie niemieckim.
Miał pięcioro dzieci: Paweł (ur. 1919), Albin (ur. 1920 r.), Regina (ur. 1922 r.), Bolesław, Wanda.
Odznaczony Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi oraz Gwiazdą Górnośląską.