Pomnik Obrońcom Ojczyzny – niezrealizowany pomnik uczczenia czynu zbrojnego polskiego żołnierza.
Idea pomnika zrodziła się w jastrzębskim kole Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. 26 lutego 1984 r. kombatanci zwrócili się do władz miasta z wnioskiem o jego realizację. Jednak mimo przychylnych opinii włodarzy sprawa nie została posunięta do przodu. Dopiero Rada Miasta Uchwałą Nr VIII/82/90 z dnia 27 października 1990 r. zaaprobowała ideę budowy pomnika. Tu z kolei na przeszkodzie stanęła likwidacja ZBOWiD. Dwa lata później powstał Społeczny Komitet Budowy Pomnika „Obrońcom Ojczyzny”, który został zarejestrowany Decyzją Prezydenta Miasta Jastrzębie Zdrój z dnia 6 lipca 1992 r. Komitet rozpoczął zbiórkę funduszy oraz gromadzenie prochów z pól bitewnych. Ogłoszono również konkurs na projekt pomnika, w którym zwyciężył kombatant Antoni Łydziński.
W podstawę pomnika miało być wmurowanych 19 urn grafitowych zawierających ziemię z pól bitewnych oraz prochy żołnierzy. Na granitowej kolumnie, liczącej 6 m, miały być wykute 4 orły: piastowski, wojskowy, śląski i godło państwowe. Pod każdym z orłów miała znaleźć się tablica z nazwami pól bitewnych od Legnicy po Powstanie Warszawskie. Szczyt kolumny miała wieńczyć kula ziemska – symbol walki za Ojczyznę na całym świecie.
28 października 1992 r. Rada Miasta zgodziła się na ustawienie pomnika w miejscu, gdzie we wrześniu 1939 r. poległo dwóch ułanów. Jednak Urząd Miasta nie wydał zgody na budowę pomnika. Z funkcji przewodniczącego Komitetu zrezygnował wówczas Mieczysław Brzost, a jego następca, Antoni Łydziński, wkrótce opuścił Jastrzębie. Wobec braku przewodniczącego funkcję tę ponownie objął Brzost. Założył, że odsłonięcie pomnika nastąpi w 2000 r., jednak mimo wielu działań promocyjnych nigdy nie zrealizował swojego zamierzenia.