Ranoszek Karol (ur. 24 I 1879 Moszczenica Śl. - zm. 20 III 1948 Linz) - ksiądz, katecheta, brat prof. Rudolfa Ranoszka
Karol Ranoszek urodził się 24 stycznia 1879 r. w Moszczenicy Śl. Był synem Jana i Karoliny z d. Stokowy. Po ukończeniu szkoły ludowej uczęszczał do gimnazjum w Raciborzu. W 1895 r. wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Naukę kontynuował w Prywatnym Gimnazjum Księży Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem. W 1903 r. zdał egzamin dojrzałości. Studia teologiczne odbył w Kolegium Księży Jezuitów w Krakowie. Przez pewien czas jako student udzielał nauki religii córce Wielkiej Księżnej Luksemburskiej. Święcenia kapłańskie przyjął 14 kwietnia 1906 r. w Krakowie. Po święceniach kontynuował studia w Monachium. Wybranymi przedmiotami były: teologia, filologia grecka i łacińska oraz język syryjski i koptyjski. W grudniu 1910 r. zdobył tytuł doktora. W latach 1911-1914 z polecenia władz zakonnych był profesorem dogmatyki i historii dogmatu w Kolegium Jezuitów w Krakowie. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do służby w wojsku pruskim. W jego szeregach pełnił funkcję kapelana w szpitalu wojskowym w Opolu i we Wrocławiu. Był także duszpasterzem jeńców-Polaków w Neuhammer.
W 1919 r. zaproponowano mu objęcie katedry historii dogmatów na KUL. Oferty tej jednak nie przyjął. Po plebiscycie na Górnym Śląsku w 1921 r. rozpoczął posługę katechety i nauczyciela języka polskiego w Gimnazjum Męskim w Mikołowie. W sierpniu 1922 r. zdał we Wrocławiu państwowy egzamin, oficjalnie uprawniający go do nauczania w szkołach średnich. W 1923 r. na własną prośbę został sekularyzowany i włączony przez ks. A. Hlonda w szeregi duchowieństwa Administracji Apostolskiej Polskiego Śląska. W tym samym roku otrzymał nominację na członka komisji egzaminacyjnej dla katechetów oraz nauczyciela w Państwowym Gimnazjum w Pszczynie. Od listopada 1928 r. był dyrektorem Prywatnego Gimnazjum Mniejszościowego w Pszczynie. W 1932 r. został mianowany katechetą w Prywatnym Gimnazjum i Liceum Koedukacyjnym z niemieckim językiem nauczania w Królewskiej Hucie, gdzie uczył także języka łacińskiego i pełnił funkcję zastępcy dyrektora. Po zakończeniu II wojny światowej został zmuszony do opuszczenia granic Polski. Zmarł 20 marca 1948 r. w szpitalu Sióstr Miłosierdzia w Linzu w Austrii.