Dworczyk Zygmunt (ur. 4 VIII 1895 Rogalinek – zm. 20 X 1978 Liege) – powstaniec, dyrektor uzdrowiska
Zygmunt Dworczyk (pseud. Werner) urodził się 4 sierpnia 1895 r. w Rogalinku pod Poznaniem. Był trzecim dzieckiem Mieczysława i Władysławy z d. Węclewicz. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Poznaniu został przyjęty do szkoły junkrów, stając się zawodowym oficerem w pruskiej armii. Jako porucznik brał udział w bitwie pod Verdun w czasie I wojny światowej. Po kapitulacji Niemiec zgłosił się do Wojska Polskiego i jako zawodowy oficer brał czynny udział w powstaniu wielkopolskim 1918-1919 r. Otrzymał awans na porucznika i znalazł się w Szefostwie Łączności pod dowództwem ppłk. Miączyńskiego. Następnie został odkomenderowany na Górny Śląsk, gdzie w styczniu 1920 r. objął dowództwo nad kolejowymi siłami polskiej konspiracji. Jego zadaniem było zapewnienie prawidłowego funkcjonowania kolei w przypadku wybuchu powstania, tym bardziej, że sieć dróg żelaznych była tu bardzo gęsta i miała często strategiczne znaczenie.
W 1920 r. przybył na Śląsk, obejmując stanowisko szefa referatu kolejowego Centrali Wychowania Fizycznego. Z chwilą wybuchu III powstania śląskiego objął szefostwo kolejnictwa przy Naczelnej Komendzie Wojsk Powstańczych w randze kapitana. Po zakończeniu powstania powrócił do Poznania i służył w randze kapitana w sztabie 14 dywizji piechoty. W 1924 r. jako nadetatowy oficer łącznikowy przy Dyrekcji Poczty i Telegrafów w Lublinie. W latach 1930-1935 pełnił funkcję dyrektora zakładów kąpielowych w Jastrzębiu-Zdroju ., a w 1936 r. był zatrudniony na stanowisku dyrektora uzdrowiska w Inowrocławiu. Od 1937 r., aż do aresztowania w 1939 r. pracował w Hucie Silesia w Rybniku. Przez 5 lat przebywał w obozie Mauthausen, a po oswobodzeniu przez Amerykanów, został jego likwidatorem. Po wyzwoleniu wyjechał na zachód i osiedlił się w Belgii. Tam zmarł 20 października 1978 r.
Był żonaty w Janiną Komorowską, z którą miał dwoje dzieci: Zbigniewa (ur. 1929) i Krystynę (ur. 1932). Po wojnie rozwiódł się i poślubił wdowę Irenę Kulwiec, która wraz z córką była więźniem obozu Ravensbrück.
Odznaczony Krzyżem Walecznych