Pisarski Ludwik (ur. 25 VIII 1901 Rudułtowice – zm. 13 VII 1977) – powstaniec śląski z Jastrzębia-Zdroju.
Syn Franciszka i Marii Wira. Miał troje rodzeństwa: Franciszkę, Martę i Franciszka.
W dzieciństwie wraz z rodzicami przeniósł się do majątku doktora Mikołaja Witczaka w Jastrzębiu-Zdroju. Wraz z miejscowymi powstańcami wziął udział w śląskich zrywach zbrojnych. Po ich zakończeniu podjął pracę w folwarku zdrojowym, m.in. jako mechanik i szofer Mikołaja Witczaka. Był członkiem OSP w Jastrzębiu-Zdroju. 1 września wraz z właścicielem kurortu wyjechał na wschód Polski i przedarł się do Rumunii. W 1940 r. powrócił jednak do domu i podjął pracę w zarządzanym przez Niemców majątku uzdrowiskowym. W styczniu 1945 r. uratował więźnia oświęcimskiego przebywającego na terenie folwarku w czasie ewakuacji obozu.
Po wojnie pracował w majątku oraz jako gospodarz siedziby Prezydium MRN.
Odznaczony Śląskim Krzyżem Powstańczym (1947) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1972). W 1971 r. awansowany do stopnia podporucznika.
Zmarł w wyniku wylewu. Został pochowany na cmentarzu w Zdroju.