Motyka Jan (ur. 17 XI 1910 Kojkowice na Zaolzkiu - zm. 9 XII 2006 Dzięgielów) - proboszcz parafii ewangelicko-augsburskiej w Ruptawie
Jan Motyka urodził się 17 listopada 1910 r. w Kojkowicach na Zaolziu. Ukończył Liceum im. Osuchowskiego w Cieszynie. W 1934 r. ukończył studia teologiczne na Wydziale Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego, w tym samym roku, 17 listopada, ks. biskup Juliusz Bursche ordynował go na duchownego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce. Pracę rozpoczął jako katecheta w szkołach w Pszczynie, następnie w latach 1937-1939 pełnił funkcję proboszcza parafii ewangelickiej w Ruptawie. Od 23 kwietnia 1940 r. do 3 maja 1945 r. był pozbawiony urzędu duchownego i ukrywał się w Lesznej Górnej, na Zaolziu i w Cieszynie.
Po II wojnie światowej służył od 1945 r. aż do przejścia na emeryturę w 1982 r. jako proboszcz parafii w Pszczynie i Studzionce. Ks. Jan Motyka był długoletnim członkiem naczelnych władz Kościoła. W II Synodzie Kościola (1957-1962) i w III Synodzie Kościoła (1962 - 1965) był sekretarzem Prezydium Synodu, a w V i VI Synodzie Kościoła (1969-1975) był sekretarzem ówczesnego Wydziału Synodalnego (dziś Rada Synodalna). W Synodzie był członkiem wielu komisji synodalnych, a przede wszystkim Komisji Pastoralnej, a od dnia 1973 r. aż do przejścia w stan spoczynku był członkiem Komisji Liturgicznej i długoletnim członkiem Konsystorskiej Komisji Egzaminacyjnej.
Był najstarszym luterańskim duchownym w Polsce. Znany był z licznych artykułów w prasie kościelnej - często apologetycznych, zajmował się ewangelickim małżeństwem, małżeństwami o różnej przynależności wyznaniowej, etyką, był autorem podręcznika do nauki konfirmacyjnej "Abym był jego własnością", popularnego wykładu dogmatyki ewangelickiej, zawartego w dwóch tomach książki "Bóg i my" oraz postylli domowej "Z wiary dla wiary". Był też współautorem modlitewnika "Bądź z nami, Panie!" oraz Śpiewnika Kościelnego z roku 1964.
W życiu prywatnym był od 1947 r. mężem Karoliny z d. Miech, z którą miał troję dzieci: Janinę, Annę oraz Jerzego.
Od 1 stycznia 1983 r. przebywał na emeryturze i mieszkał w Ewangelickim Domu Opieki "Emaus" w Dzięgielowie, prowadzonym przez Ewangelicki Żeński Diakonat "Eben-Ezer", gdzie zmarł 9 grudnia 2006 r.