Ewangelicki kościół św. Trójcy w Ruptawie
Pierwotny plan zakładał budowę kościoła na Bożej Górze. 2 lipca 1862 r., w obecności ks. Karola Zygmunta Henninga z Wodzisławia Śl. oraz kilku innych księży, położono uroczyście kamień węgielny pod budowę kościoła filialnego. Ostatecznie wybudowano kaplicę cmentarną wraz z dzwonnicą. Resztę parceli przeznaczono na cmentarz. Wraz z rozwojem społeczności ewangelickiej w Ruptawie rozpoczęły się starania o utworzenie parafii, którą erygowano 1 czerwca 1908 r. Nabożeństwa odbywały się w miejscowej szkole ewangelickiej. W 1910 r. rozpoczęto budowę koscioł na parceli odkupionej od Józefa Chodury w 1906 r. 22 października 1912 r. odbyło się uroczyste poświęcenie nowej świątyni. Aktu poświęcenia dokonał Generalny Superintendent ks. D. Nottebohm z Wrocławia w asyście Superintendenta ks. Nowaka, ks. Jendersie z Żor i miejscowego proboszcza, budowniczego kościołą - ks. Karola Klausenitzera.Kościół zbudowany został na rzucie prostokąta, z przylegającą czworoboczną wieżą z cegły na fundamencie kamiennym, jest jednonawowy, salowy, z wyodrębnionym prezbiterium. Duże wielokwaterowe okna mają kształt pionowego prostokąta zamkniętego półkoliście. Elementy wyposażenia ufundowali parafianie np. obraz ołtarzowy "Modlitwa w Ogrójcu" - Alfred Sorge, zarządca majątku rolnego w Jastrzębiu Górnym, okrągły witraż nad ołtarzem, przedstawiający Narodzenie Pana Jezusa, ufundował właściciel majątku rolnego w Moszczenicy Śl. - Marcin Brauns, metalowe żyrandole - Józef Chodura wraz z żoną Heleną oraz Amalie i Paul Römisch. Ciekawym elementem wyposażenia jest zabytkowy piec węglowy, stojący w prawym rogu patrząc na ołtarz. W 1925 r, ufundowano nowe organy, które wykonała firma Schlag u. Söhne, a w 1927 r. nowe dzwony. W 1944 r. władze niemieckie zabrały z kościoła dwa dzwony.
W czasie działań wojennych w 1945 r. został zniszczony dach kościoła oraz plebania. Został zniszczony także witraż nad ołtarzem i sam ołtarz. Po zakończeniu wojny parafianie rozpoczęli odbudowę zniszczonej świątyni. Zniszczony dach przykryto słomą. 15 sierpnia 1956 r. poświęcono odremontowane po zniszczeniach wojennych organy, uzupełnione o brakujące 350 piszczałek. 15 listopada 1959 r. poświęcono dwa dzwony odkupione od Diecezji Wrocławskiej. W 1960 r. zakończono budowę sali parafialnej, położonej między kościołem a plebanią. W 1962 r. zakończono całkowicie remont sklepienia kościoła i towarzyszące mu roboty malarskie. W 1976 r. wykonano nowe pokrycie dachu z blachy cynkowej, a w 1978 r. położono nowe tynki zewnętrzne. W 1982 r. wykonano izolację pionową fundamentów i odprowadzenie wody deszczowej. W związku z rosnącą liczbą wiernych oraz złym stanem technicznym budynku w 1984 r. podjęto decyzję o budowie nowego kościoła. Wraz z poświęceniem nowego świątyni w 1994 r. stary kościół jest nieużywany.
Duszpasterze parafii:
1901-1902 – ks. J. Weicht
1902-1903 – ks. Fryderyk Rostalski
1903-1917 – ks. Karl Klausenitzer
1918-1923 – ks. Friedrich Rostalski
1923-1928 – ks. Friedrich Westphal
1928-1937 – ks. Kornelius Wilhelm Guttenberger
1937-1939 – ks. Jan Motyka
1939-1942 – ks. Wilhelm Bauer
1942-ks. Bunzel
1945 -ks. Schmalberger
1946-1950 – ks. Jan Krop
1950-1974 – ks. Jan Bolesław Fussek
1971-1986 – ks. Marcin Lukas
1986-2019 ks. Jan Raszyk
2019-nadal ks. Marcin Ratka-Matejko