Cnota Franciszek (ur. 11 I 1936 Jastrzębie Górne - zm. 16 X 1991 Zabrze) - wiceprezydent miasta Jastrzębie-Zdrój
Franciszek Cnota urodził się 11 stycznia 1936 r. w Jastrzębiu Górnym. Był najmłodszym dzieckiem krawca Hieronima i Wiktorii z domu Mazur.Do szkoły podstawowej uczęszczał w Jastrzębiu Dolnym, a następnie ukończył Niższe Seminarium Duchowne im. Św. Jacka w Katowicach. Posiadając świadectwo dojrzałości został zatrudniony na stanowisku sekretarza w Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Jastrzębiu-Zdroju, gdzie pracował w latach 1955-1956. Przez kolejne 20 miesięcy zatrudnił się w kopalni „Marcel” w celu zaliczenia zasadniczej służby wojskowej. W tym czasie poślubił mieszkankę Skrzyszowa Irenę Staszek, z którą wychował dwóch synów – Grzegorza i Mariusza. Dzięki nowym kontaktom dostał angaż w Powiatowej Radzie Narodowej w Wodzisławiu. Piastował stanowisko kierownika Referatu w Wydziale Finansowym, a następnie kierownika Wydziału Gospodarki Komunalnej. W międzyczasie ukończył eksternistycznie Technikum Ekonomiczne w Raciborzu.
W 1971 r. podjął studia zaoczne na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach na Wydziale Prawa i Administracji, które ukończył w 1974 r., przedstawiając pracę dyplomową na temat „Prawne problemy zabezpieczenia terenów dla potrzeb budownictwa mieszkaniowego, na przykładzie pow. wodzisławskiego”. Jeszcze jako pracownik wodzisławskiego magistratu w 1974 r. rozpoczął studia magisterskie na tym samym kierunku, które ukończył w 1976 r. pracą na temat „Polityka inwestycyjna w zakresie budownictwa mieszkaniowego i towarzyszącego w regionie wodzisławskim w latach 1965-1975”, otrzymując dyplom magistra administracji. Jednak już rok wcześnie został mianowany na stanowisko wiceprezydenta miasta Jastrzębie-Zdrój. Już w sierpniu 1975 r., w zastępstwie prezydenta Zenona Poloka, złożył podpis pod zezwoleniem na rozpoczęcie robót przy budowie kościoła „na górce”, probostwa i domu katechetycznego.
Funkcję wiceprezydenta pełnił do 1982 r. Niesprzyjająca atmosfera stanu wojennego skłoniła go do rezygnacji z zajmowanego stanowiska. Zatrudnił się w Przedsiębiorstwie Robót Górniczych w Jastrzębiu-Zdroju, gdzie pracował do 1990 r., w którym to przeszedł na rentę. Zmarł w szpitalu w Zabrzu 16 października 1991 r. i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Skrzyszowie. W swojej karierze zawodowej otrzymał wiele odznaczeń i dyplomów m. in. Brązowy, Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi oraz został uhonorowany medalem za współpracę z partnerskim miastem Karwina. Jako miłośnik sportu był zagorzałym kibicem Ruchu Chorzów, interesował się także historią.