Fuchs Jan (ur. 23 X 1881 Piekary Śl. - zm. 1 VII 1954 Knurów) - proboszcz w Bziu Zameckim, dziekan żorski
Jan Fuchs urodził się 23 października 1881 r. w Piekarach Śl. Był synem Wojciecha i Waleski z d. Misterek. Po ukończeniu szkoły ludowej wstąpił do Zgromadzenia Słowa Bożego (werbistów) i uczył się w gimnazjum „Heiligenkreuz” w Nysie, a następnie w gimnazjum „Missonhaus” St. Gabriel w Modling k. Wiednia, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. Po pewnym czasie opuścił Zgromadzenie zakonne i rozpoczął studia teologiczne w tyraspolskim seminarium duchownym w Saratowie nad Wołgą. Święcenia kapłańskie przyjął 22 listopada 1911 r. w Odessie z rąk ordynariusza tyraspolskiego bpa Józefa Keslera.
Po święceniach był najpierw wikariuszem w Odessie i w Benderach w Besarabii, a następnie, do 1925 r., proboszczem w Ementalu w diecezji Jassy. Po przyłączeniu części Górnego Śląska do Polski postanowił powrócić w rodzinne strony. W tej sprawie prowadził ożywioną korespondencję, najpierw z Delegatem Biskupim ks. J. Kapicą, a następnie z Administratorem Apostolskim ks. A. Hlondem. Jego staraniom towarzyszyła bardzo dobra opinia proboszcza rodzinnej parafii w Piekarach – ks. Eugeniusza Andersa oraz ordynariusza Budapesztu i Administratora Apostolskiego w Jassach - abpa Aleksandra Cisara. Bezpośrednią przyczyną decyzji ks. Fuchsa były przeżycia, jakich doświadczył na swej placówce duszpasterskiej w Besarabii.
Ostatecznie w 1925 r. rozpoczął pracę duszpasterską jako wikariusz w parafii św. Wojciecha w Mikołowie. Opiekował się tam III Zakonem św. Franciszka z Asyżu oraz niemieckim oddziałem Towarzystwa Czeladników i Kongregacją Mariańską Panien. W 1928 roku mianowano go wikariuszem w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Brzozowicach-Kamieniu. Po śmierci miejscowego proboszcza ks. Józefa Krupy, przez kilka miesięcy 1930 r., był administratorem tej parafii. Następnie był krótko wikariuszem w katedrze św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach, a potem przez dwa lata w parafii św. Wawrzyńca w Knurowie (24 czerwiec 1930).
W marcu 1930 roku otrzymał obywatelstwo polskie (dotąd bowiem był obywatelem Rumunii) oraz ekskardynację z diecezji Jassy. W styczniu 1931 r. został oficjalnie inkardynowany do diecezji katowickiej. Wymaganą przysięgę na wierność diecezji złożył na ręce wikariusza generalnego ks. infułata W. Kasperlika. W tym samym roku zdał egzamin proboszczowski. 19 kwietnia 1932 r. został mianowany proboszczem w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Bziu Zameckim. W okresie okupacji hitlerowskiej i w pierwszych latach powojennych pełnił obowiązki dziekana dekanatu żorskiego. W 1950 r. bp S. Adamski mianował go administratorem w parafii św. Jana Chrzciciela w Pawłowicach Śl. Zmarł 1 lipca 1954 r. w szpitalu w Knurowie. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Pawłowicach Śl.