Pierwsza wzmianka o Bożej Górze pojawiła się w "Liber fundationis episcopatus vratislaviensis" (Księga uposażeń biskupów wrocławskich). Jest to zestawienie miast i wsi lokowanych na prawie niemieckim oraz prawie polskim i jednocześnie spis miejscowości, które winne były uiszczać dziesięcinę biskupstwu wrocławskiemu. Dokument powstał prawdopodobnie w okresie pomiędzy rokiem 1290 a 1305.
W części "C" oznaczonej jako "Registrum Wyasdense" po raz pierwszy pojawiła się nazwa Boża Góra jako Bozagora. W "C" części wymienione są wsie położone wokoło miast Rybnik, Żory i Wodzisław płacące dziesięcinę ("Iste sunt decime campestres circa Ribnik, Zary et Wlodislaviam"). Boża Góra występuje tutaj pod nazwą Bozagora (Monte Oliveti - Góra Oliwna): „Item in Bozagora sive Monte Olivetti solvitur decima more polonico, valet VɈ marcam.” (również Boża Góra, czyli Góra Oliwna zobowiązana jest płacić dziesięcinę zgodnie ze zwyczajem polskim o wartości 5 ½ grzywny). Nie ma wątpliwości, że Boża Góra była mediewalnym miejscem religijnego kultu. W tym właśnie miejscu okoliczni mieszkańcy zapewne oddawali cześć Stwórcy. Potwierdza to nazwa polska, ale i nazwa w formie zlatynizowanej, Monte Oliveti (Góra Oliwna).
Dla znakomitej liczby miejscowości leżących swego czasu, w granicach biskupstwa wrocławskiego, księga uposażeń jest cennym źródłem, które pozwala, z pewną tolerancją, ustalić czas powstania wsi. Oczywiście osady wzmiankowane w spisie istniały pewnie, nieraz na długo przed jego powstaniem. Z tą różnicą, że działały wówczas w oparciu o prawo polskie.