W średniowieczu archidiakonat opolski w diecezji wrocławskiej dzielił się na 12 archiprezbiteratów (dekanat). Jednym z nich był archiprezbiterat żorski. Wierni w tym czasie zobowiązani byli uiszczać opłatę papieżowi, hoc est świętopietrze. Można się spotkać z wieloma nazwami świętopietrza, przykładowo: Denarius s. Petri, sente Petris pfenning, Petronales. Była to danina, czynsz lub też opłata należąca się Stolicy Apostolskiej za „opiekę”. Początkowo miało postać podymnego, czyli płacono go od domu mieszkalnego (rodziny), następnie pogłównego. Pobierano go wówczas od każdej duszy-osoby (certa pensio de personis singulis). Kolejno świętopietrze płaciła parafia (ecclesia parochialis). W takiej sytuacji poborem daniny zajmował się pleban, który opłatę zbierał od wiernych, następnie przekazywał kolektorowi.
Źródło: Registrum denarii sancti Petri in archidiaconatu Opoliensi sub anno domini MCCCCXLVII per dominum Nicolaum Wolff decretorum doctorem, archidiaconum Opoliensem, ex commisione reverendi in Christo patris ac domini Conradi episcopi Wratislaviensis, sedis apostolice collectoris, collecti [in:] „Zeitschrift des Vereins für Geschichte und Alterthum Schlesiens”, Breslau 1893.
W sporządzonym sprawozdaniu z poboru świętopietrza (opłata na rzecz papiestwa) przez archidiakona opolskiego Mikołaja Wolffa w 1447 roku, w skład żorskiego archiprezbiteratu wchodziły m.in. parafie (wysokość świętopietrza, nazwa parafii):
- VIII grossi Goltmansdorff (Bzie płaciło 8 groszy świętopietrza),
- IIII grossi Hermansdorff (Jastrzębie płaciło 4 grosze świętopietrza),
- IIII grossi Tunsdorff (Szeroka płaciła 4 grosze świętopietrza),
- III grossi Mostnicz (Moszczenica płaciła 3 grosze świętopietrza).