Borynia
PAŁAC. Zbudowany 2. poł. w. XVIII, klasycystyczny. Restaurowany 1961 (rekonstrukcja dachu). Zwrócony elewacją frontową na pn. Murowany z cegły, potynkowany. Piętrowy. Zbudowany na planie prostokąta. Podpiwniczony; piwnice nakryte sklepieniami żaglastymi. Na parterze część środkowa budynku mieszcząca obszerną sień, z usytuowaną osiowo klatką schodową, przykryta dziesięcioma polami sklepień żeglastych. Klatka schodowa z jednobiegowymi schodami opatrzonymi ażurową klasycystyczną balustradą drewnianą, usuniętą w czasie ostatniej restauracji. Części boczne budynku trzytraktowe. Układ pomieszczeń na piętrze powtarzający rzut parteru, z prostokątnym salonem o dwóch ściętych narożnikach w części środkowej traktu pd. Na zewnątrz elewacje dłuższe siedmioosiowe, z płytkimi trójosiowymi ryzalitami pośrodku, krótsze trójosiowe; rozczłonkowane pilastrami korynckimi w wielkim porządku, ożywione płycinami i skromną dekoracją stiukową o motywie festonów; ryzalit pn. zaakcentowany czterema półkolumnami, poprzedzony nowszymi (?), kamiennymi stopniami. Okna prostokątne w ryzalitach na pierwszym piętrze zamknięte półkoliście. W zwieńczeniu ścian belkowanie z wydatnym gzymsem, ryzality zwieńczone wysokimi, trójkątnymi przyczółkami. Dach mansardowy, kryty dachówką, z lukarnami na krótszych bokach budynku. Częściowo zachowana stolarka klasycystyczna; w wejściu od pn., zamkniętym łukiem koszowym drzwi z płycinami.
Inwentaryzację przeprowadził Józef Lepiarczyk.