Bożek Jan (ur. 15 V 1946 r. w Prędocinie koło Iłży) - działacz NSZZ „Solidarność”, przywódca strajku w KWK „Manifest Lipcowy” w stanie wojennym.
Jan Bożek przyjechał do Jastrzębia w 1971 r. W tym samym roku podjął pracę w KWK „Manifest Lipcowy”. W sierpniu 1980 r. przyłączył się do strajku załogi tejże kopalni, został członkiem Komitetu Strajkowego. Po legalizacji "Solidarności" pełnił funkcję przewodniczącego jej Komisji Zakładowej w "Manifeście". 13 grudnia 1981 r. (pierwszy dzień stanu wojennego) uniknął aresztowania - ukrył się w rodzimym zakładzie pracy, następnie stanął na czele strajku wszczętego przez załogę kopalni. Dowodził obroną "Manifestu Lipcowego" w czasie pacyfikacji. Po załamaniu protestu przez oddziały ZOMO trafił do szpitala, na skutek zasłabnięcia. Stamtąd został zabrany do KM MO w Jastrzębiu, następnie do ośrodka internowania w Szerokiej, później do AŚ w Katowicach. Za kierowanie strajkiem groziło mu więzienie, jednakże sąd w wyroku z kwietnia 1982 r. uznał go niewinnym. Mimo to stracił pracę. Nowe zatrudnienie znalazł w KWK "ZMP". W sierpniu 1988 r. pośredniczył pomiędzy strajkującymi załogami kopalń a sztabem wspomagającym protesty w kościele "Na Górce".
W 2006 r. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.