Pierwszy drewniany kościół w Szerokiej powstał zapewne w XIV w., jednak nie posiadamy na jego temat żadnych informacji. Według miejscowego podania miał znajdować się na granicy Szerokiej i Gogołowej.
Kolejna świątynia, nosząca wezwanie Wszystkich Świętych, została wybudowana w 1520 lub 1525 r. na pagórku, na którym stoi dziś murowany kościół. Do budowy wykorzystano drzewo dębowe z lasu sołtysa szerockiego. Już niebawem świątynię przejęli luteranie. Co ciekawe, w okresie reformacji parafianie-ewangelicy obchodzili pradawny katolicki odpust. Kościół został konsekrowany dopiero w 1648 r., a więc po odebraniu go protestantom. Na skutek nieporozumienia stał się jednak kościołem filialnym parafii w Krzyżowicach.
Protokoły wizytacyjne z XVII w. określają kościół jako piękny i solidnie zbudowany. Wieża miała strzelisty dach, po bokach miała 4 mniejsze wieżyczki. W dzwonnicy wisiały 3 dzwony. Budynek był długi na 30 łokci i szeroki na 16 (ok. 10x5,5 m), posiadał 5 okien. Ściany i ławki były malowane. Podłoga była ceglasta. Wewnątrz znajdowały się także dwa ołtarze pod wezwaniem św. Barbary oraz śś. Piotra i Pawła. Ołtarz główny posiadał malowany i pozłocony baldachim i był przykryty kapami. W drewnianym tabernakulum znajdowała się mosiężna puszka z Najświętszym Sakramentem. Świątynia miała dwa własne kielichy. Kościół otaczał ogrodzony cmentarz, na którym znajdowała się kostnica. W 1749 r. w świątyni pochowano Teofila von Sigsfelda, pana na Krzeczkowicach i Brodku.
Decyzję o rozbiórce wysłużonego 270-letniego kościółka podjął ks. proboszcz Skrzyszowski. Przeprowadzono ją w marcu i kwietniu 1796 r.