Szeroka
KOŚCIÓŁ PAR. p.w. Wszystkich Świętych. Parafia wzmiankowana 1447. Obecny kościół zbudowany 1796-1801, poświęcony 1804. Barokowo-klasycystyczny. Orientowany. Murowany, potynkowany. Prezbiterium krótkie, prostokątne o silnie zaokrąglonych narożnikach, z zakrystią od pn. Nawa szersza trójprzęsłowa, kruchtą 2. poł. w. XIX od pn. oraz kwadratową wieżą z kruchtą w przyziemiu od zach. Po bokach wieży dwie lokalności niewyodrębniające się z bryły kościoła (w lewej schody na nowszy chór muzyczny). Narożniki zaokrąglone. W prezbiterium, nawie i lokalności na piętrze wieży sklepienia żeglaste, w nawie rozpięte między gurtami; w zakrystii i kaplicy sufity płaskie. Ściany nawy i prezbiterium podzielone parami kompozytowych pilastrów, dźwigających odcinki belkowania, pomiędzy pilastrami wysokie wnęki arkadowe na pomieszczenia ołtarzy bocznych. Fasada z ryzalitowo występującą wieżą w części środkowej, o podziałach pilastrami toskańskimi na wysokich postumentach, dźwigającymi belkowanie przechodzące na boczne ściany kościoła. W polach bocznych fasady nisze hemisferyczne; ponad belkowaniem attyka ze spływami łączącymi fasadę z wieżą. Wieża z zaokrąglonymi narożnikami, o podziałach ramowych oraz pilastrami dźwigającymi belkowanie poszerzone na osi na pomieszczenie tarcz zegarowych. Hełm wieży cebulasty, z ośmioboczną latarnią, pobity blachą. Pozostałe elewacje kościoła o podziałach ramowych; okna zamknięte łukiem koszowym. Dachy dwuspadowe, nad nawą i prezbiterium kryte gontem, nad zakrystią i kruchtą dachówką. Nad nawą sześcioboczna wieżyczką na sygnaturkę z latarnią, pobita blachą. W wejściu do kruchty pod wieżą , kruchty od pn. i zakrystii drzwi klepkowe z antabami, zamkami i okuciami ok. 1800. – Ołtarze: 1. Główny, późnobarokowy z elementami klasycystycznymi, ok. 1810, z wolnostojącą mensą, na której tabernakulum późnobarokowe z elementami klasycystycznymi, wykonane 1808-10 prze Franciszka Wilhelma Sedlaczka z Frysztatu oraz rzeźby aniołów; w ołtarzu obraz Wszystkich Świętych z Trójcą św. w górnej części św. Janem Nepomucenem w centralnej partii malowidła, sygn. przez Franciszka Frömla z Fulneku na Morawach, 1816; 2-3 boczne, pseudobarokowe, w nich za obudową drewnianą dawne mensy kamienne, późnobarokowe typu sarkofagowego, z dekoracją rokokową. Ambona późnobarokowa o elementach klasycystycznych, z rzeźbą pelikana. Zegar ścienny w stylu Biedermeier 1. poł. w. XIX, w prostokątnym, złoconym obramieniu z trybowanymi przedstawieniami lwa walczącego z wężem, rajskiego ptaka i papugi. Rzeźby 1. Chrystus Zmartwychwstały, późnobarokowa w. XVIII; 2-4 krucyfiksy, z nich dwa procesyjne, jeden w lokalności w wieży. Krzyż ołtarzowy, drewniany barokowo-klasycystyczny pocz. w. XIX. Czternaście lichtarzy cynowych, późnobarokowych ok. 1800. Monstrancja rokokowa 1772, odnowiona 1872, z figurkami aniołów, Boga Ojca i Ducha św. Kielichy : 1. o dekoracji rokokowej i klasycystycznej, ok. 1800; 2. o cechach barokowych i klasycystycznych 1865.
Na plebani mszały: 1. Antwerpia 1712, z miedziorytami Jakuba Leidenhoffera; 2. Wrocław 1738, drukowany u Karola Fryderyka Hilsena z miedziorytami Bartłomieja Strahowskiego; 3. żałobny 1769, drukowany u E. Stadlera (Kempten), z miedziorytem Ukrzyżowania wyk. przez Józefa Erazma Bellinga.
Inwentaryzację przeprowadził Józef Lepiarczyk.